آئین مستان

فاطمیه فصل غربت علیِ

فصلِ بیعتِ دوباره با ولیِ

فاطمیه راه عشقِ ، بیراهه نرو و برگرد

هرجا تو مهلکه بودیم ، فاطمیه زنده‌مون کرد

فاطمیه یادمون داد ، راه و رسم استقامت

فاطمیه یعنی باشیم ، سپرِ جونِ ولایت

فاطمیه یعنی باید دل بکنی تو از همه

بمونی پایِ انقلاب مردونه مثلِ فاطمه

رمز نجات شیعه‌ها ، ذکرِ قشنگ فاطمه

ترانۀ رو لب ما ، ذکر قشنگ فاطمه

یافاطمه یافاطمه ، یافاطمه یافاطمه

ایستادی تا پای جون پای امامت

چه قیامتی به پا شد از قیامت

مادرم به پشت در رفت ، که نگن علی غریبه

که نذاره توی خونه‌ش ، وا بشه پای غریبه

مادرم محسنشُ داد ، برایِ حفظ ولایت

واسه در سینه سپر کرد ، برای اصل امامت

فاطمیه یعنی باید واسه ولایت بمیریم

چه حیف شیعه باشیم و غیرِ شهادت بمیریم

رمز نجات شیعه‌ها ، ذکر قشنگ فاطمه

ترانه‌ی رو لب ما ، ذکر قشنگ فاطمه

یافاطمه یافاطمه ، یافاطمه یافاطمه

نَه چهل ساله که نهضت شده برپا

که هزار و چهارصد و چهل ساله زهرا

تو مدینه پشت اون در ، نهضتُ بنا میذاره

انقلابی که شروع کرد ، هنوزم ادامه داره

چیزی که نجاتمون داد ، ذکر ناب فاطمه بود

انقلاب ما یه درس از ، انقلاب فاطمه بود

شور قیام بی‌بی جون ، تو رگ شیعه جاری شد

به لطف ذکر فاطمه زمستونم بهاری شد

رمز نجات شیعه‌ها ، ذکر قشنگ فاطمه

ترانۀ رو لب ما ، ذکر قشنگ فاطمه

یافاطمه یافاطمه ، یافاطمه یافاطمه

آرزوی پر زدن با من پرم با تو

گریه های نیمه شب با من حرم با تو

نفس با من هوا با تو

دعا با من شفا با تو

نیاز کربلا با من

برات کربلا با تو

ای کس و کارم

به تو خیلی بدهکارم

دوسِت دارم

بی پناه و بی کسم مادر پناهم باش

آخرین امید شب های سیاهم باش

منو گریه منو زاری

منو روزهای بی یاری

فقط دلخوشم به اینم که

هوای نوکرو داری

آه دم آخر

به دادم می رسی مادر

دوسِت دارم

توی روضه تر نشد چشمی که مَحرم نیست

روضه تو کمتر از داغ مُحرّم نیست

چی میشه مادرم باشی

یه سایه رو سرم باشی

چی میشه که شب جمعه

به یادم تو حرم باشی

آه چه محزونی

هنوزم روضه می خونی

غریب آقا

میم مثه مادر

یه مادری که وسعتش، یه آسمونه

یه مادری که رحمتش، تا بی کَرونه

یه مادری که مادرِ، فَصلِ خزونه

میم مثه مادر

یه مادری که غربتش، غمِ زمونه

یه مادری که آه سردِ، نیمه جونه

یه مادری که قامتش، خیلی کمونه

میم مثه مادر

یه مادری که، سایه ی لطفش، رو سر اَبراست

یه مادری که، ساحلِ قلبش، پُشتُ پناهِ خُروشِ دریاست

میم مثه مادر

یه مادری که، مادرِ کُلِّ غمایِ دنیاست

یه مادری که، قدش کمونه، ولی ستونِ، عرشِ مُعلاست

میم مثه مادر

مادرِ مهتاب، مادرِ زینب،مادرِ ارباب

آهُ واویلا....

میم مثه مَردم

یه مَردمی که خیلی بی حیا و پستن

یه مَردمی که ریشه یِ عدل و گُسستن

یه مَردمی که دستِ یه امیر و بستن

میم مثه مَردم

مَردمی که فقط تو کینه ها یه دستن

دیدن چی شد، ولی سر جاشون نشستن

اونایی که حُرمَتِ حیدرُ شکستن

میم مثه مَردم

مَردمِ شهری که حُرمَتِ یاس دریدن

میون کوچه، با دست بسته، نورِ چشاشُ، هی میکشیدن

میم مثه میخُ،میم مثه مرگِ، یه مادرُ، یه بَچَّشُ دیدن

میم مثه مَردی، که پیش چشماش، خونشو به آتیش کشیدن

میم مثل ماهِ، کبودِ حیدر، دَلیلِ بود و نبود حیدر

میم مثه مادر

مادرِ مهتاب، مادرِ زینب،مادرِ ارباب

آهُ واویلا....

میم مثه مَرهَم

مَرهَمِ زخمِ سینه ای که خون می باره

زخمی که جز تحملش، نداره چاره

زحمی که مَرهَمی به روش، اثر نداره

میم مثه مَحرَم

مَحرَم رازِ سینه ای، که بی پناهه

مَحرَم اونکه مَحرَمش، فقط یه چاهه

اونکه به غربتش دَرُ ،کوچه گواهه

میم مثه مَردی

که تو مدینه، میدن نشونش هی با اشاره

حتی برایِ، جواب سلامش، مردم میگیرن، هی استخاره

میم مثه مَردی

که داغِ یارش، کرده چشاشُ، پُر از ستاره

کسی نمونده، نه اینکه مَرهَم، این که رو زخماش نمک نذاره

میم مثه مشکل،چشایِ مادر

میم مثه مسمار کابوسِ حیدر

میم مثه مادر

مادرِ مهتاب، مادرِ زینب،مادرِ ارباب

آهُ واویلا....

با صدایِ مناجاتت،شبا مادر بیدار میشم

اشکاتُ وقتی می بینم،دوباره بیقرار میشم

انگاری میبری از خاطرت درداتُ هرشب

که میشه خرج همسایه دعاهایِ تو مُرتب

یک هم فکر ما باش واسه ی خودت دعا کن

سه ماه داری می سوزی تویِ آتیشِ این تب

مادر مهربونی،روحِ خونهِ مونی

حرفِ رفتنُ نزن،خیلی تو جَوونی

واویلا،واویلا....

وقتی حالت رو می پرسم

چرا مادر دَمَق میشی

پا میشی واسه دلگرمیم

ولی زود بی رمق میشی

چرا گلبرگ گُونَت غرقِ شبنم میشه مادر

میدونم که یه روزی درد تو کم میشه مادر

یعنی میشه دوباره حالِ این خونه عوض شه

یعنی میشه ببینم بسترت جمع میشه مادر

دنیامه نگاهت، فدایِ رویِ ماهت

میسوزم با اشکُ،میسوزم با آهت

مادر مهربونی،روحِ خونهِ مونی

حرفِ رفتنُ نزن،خیلی تو جَوونی

واویلا،واویلا....

بزار دستت رو، رویِ شونم

وقتی که داری پا میشی

نَفَسِت بند میاد آخه

هر دفعه جا به جا میشی

میدونی وقتی اُفتادی زمین، من چی کشیدم

تا ابد از جلو چشمام نمیره هرچی دیدم

همه دنیا خراب شد رو سرم اون لحظه ای که

تو زیر دست و پا بودی صدات رو می شنیدم

وای از این زمونه،دردام بی اَمونه

دردایِ دلِ من،قدِ آسمونه

واویلا،واویلا....

دوماه و نیمه گوشۀ خونه

افتادی و بی حال و بی جونی

هرشب نگاهت با علی میگه

دلخوش نباشم تو نمیمونی

هر شب نگاتُ با پر معجر

از چشم من آرومُ میگیری

انگارو بعد از رفتن بابات

بدجوری از این شهر دلگیری

زهرا ببین زینب چه بی تابه

زانویِ حیدر داره میلرزه

تنها نرو ای همسفر آخه

دنیا بدونِ تو نمی ارزه

یادم نمیره کوچه و در رو

جوری زدن که ناگه اُفتادی

تا اومدم از جمعیت رد شم

بانویِ من پشتِ در اُفتادی

یا فاطمه ، مظلومۀ حیدر ..

تو گوشمه فریاد اون روزت

فضه که اومد خوب فهمیدم

شش ماهه پرپر شد جلو چشمات

مرگم رو با چشمِ خودم دیدم

زهرا بیا و خوب شو بانو

دیگه گذشته هرچی که بوده

جونِ خودت داغِ فراقِ تو

خیلی برای زینبت زوده

رومو زمین نندازی ای خانم

طاقت ندارم بی تو دنیارو

تنها نذاری بینِ نامردا

تنها ترین تنهایِ تنها رو

یا فاطمه ، مظلومۀ حیدر ..

 اُم ابیها ، یازهرا یازهرا یازهرا

دعایِ فاطمه ست حیدری ام

من عاشقِ همین نوکری ام

شورِ محرم از فاطمیه ست

مثلِ امام حسن مادری ام ..

ریشۀ روضۀ گودال

تو کوچۀ بنی هاشمه

ذکرَمه فاطمه فاطمه

کاش میدونستم ، کجاست قبرِ مادرم

کاش میتونستم ، براش بسازم یه حرم

 اُم ابیها ، یازهرا یازهرا یازهرا

به رسم شیرینِ نوکری ، سلام مادر

به رسم فرزند و مادری ، سلام مادر

من اومدم ، که بی قرارِ دلبر باشم

من اومدم ، که مبتلایِ حیدر باشم

من اومدم ، که خاکِ پایِ مادر باشم

تا مُردَنم ، تا محشرم

همیشه سایه ت باشه رو سرم

به رسم شیرینِ نوکری ، سلام مادر

به رسم فرزند و مادری ، سلام مادر